Słowo i Miecz

Opowieść o życiu i twórczości Jana Pawła II z uwzględnieniem tła historycznego, szczególnie ważnych wydarzeń biograficznych, kontekstu literackiego, filozoficznego i teologicznego. Autorka, Zdzisława Specht-Abramiuk, posługując się trafnie dobranymi cytatami z dramatów, a także oficjalnych wypowiedzi i dokumentów, analizuje podstawową funkcję dramatu. Związany z nią logos rozumie jako sposób pojmowania rzeczywistości oraz dochodzenia do jej sensu. Logos pozostaje więc zawarty w tekście, słowie i akcji. Natomiast etos należy rozumieć jako sposób odniesienia do tej rzeczywistości, do sensu, który istnieje w tekście, słowie i akcji.

Tytuł i podtytuł trafiają w sedno dramaturgii Karola Wojtyły. Tytułowe Słowo i Miecz nawiązują do poematu Stanisław – dramatycznej interpretacji historycznego mordu biskupa Krakowa dokonanego przez piastowskiego króla. Słowo ustanawia podstawy ludzkiego istnienia, a miecz jest narzędziem rozdarcia, walki, śmierci i cierpienia. Są one bliskie rzeczywistości ujmowanej w dramaturgii i poezji dramatycznej młodego Karola Wojtyły. Ścisła łączność treści i wydarzeń pozostaje komplementarna do filozoficzno-etycznego pojęcia logosu i etosu: obiektywnego porządku istnienia i rzeczywistego porządku działania. Jednocześnie odsłania logos i etos w porządku istnienia, którego źródłem jest Stwórca. Logos oddaje Boskie zamiary w stosunku do człowieka. Jan Paweł II głosił ideę ludzkiego etosu jako rzeczywistości trudnej do realizacji, a jednocześnie przynależnej do logosu, danego z góry.  „Dar i zmaganie wpisują się w karty ukryte, a przecież jawne…” Dlatego Autorka w pracy skupiła się głównie na działalności pasterskiej papieża i na doniosłości jego nauczania dla rozumienia ludzkiego życia, aby pokazać, jak wielkie znaczenie w rozwiązywaniu dramatu ludzkości miała jego posługa apostolska. Zdzisława Specht-Abramiuk trafnie połączyła ideę dramatu z wyzwaniami współczesnego świata, pełnego napięć i konformizmu.

Autorka widzi szansę ocalenia w nauczaniu papieskim, z którego wynika, że życie i moralność chrześcijańska stają się drogą do zjednoczenia z Bogiem. Od pierwszego pojawienia się na placu św. Piotra, aż po ostatnie wystąpienie w oknie Watykanu był tym, który swoim słowem i czynem interpretował ludzkie życie w świetle jego nadprzyrodzonego pochodzenia i przeznaczenia.

Zapraszamy do lektury.