Pod tym tytułem ukazała się nowa książka-synteza gromadząca omówienie wypowiedzi i działań Jana Pawła II na temat współpracy i możliwości porozumienia różnych Kościołów chrześcijańskich i wspólnot wyznaniowych. Jej treść uwzględnia ponadto jako kwestię zasadniczą wymianę wartości duchowych, problem religijności Żydów, wyznawców islamu, albo też wspólnot buddyjskich. Autor, ks. dr Piotr Dziurdziński, zebrał w porządku systematycznym najważniejsze przesłanki określające teologiczny kontekst doktrynalny dialogu przedstawicieli głównych nurtów chrześcijaństwa. Nie licząc kilku pozycji znanych autorowi oraz wykorzystanych w rozprawie, ten wymiar pracy jest po prostu pionierski. Ekumenizm współczesny zyskiwał w ujęciu Papieża wymiar integralny, zespolony węzłem dogmatu Trójcy Świętej. Jednocześnie autor wskazuje, iż wysiłek pasterski Ojca Świętego był obliczony na to, aby usunąć – jako przeszkodę w dialogu – liczne błędne interpretacje stawiania sobie wymogu jedności, a także powstrzymywać się od zajmowania sztucznej postawy roszczeniowej w stosunku do prawd wiary przez którąkolwiek ze stron.
Okazale wydany tom (twarda oprawa, lakierowany frontyspis: bazylika w Asyżu podczas Światowego dnia Modlitw o Pokój w 1986 r. – fot. Grzegorz Gałązka) przedstawia stadia tej współpracy, chociaż została ona ukazana przede wszystkim od strony wysiłków Kościoła katolickiego. Ks. Dziurdziński, stosując język pojęć właściwy dla głównego zagadnienia, komentuje dialog z Kościołami: anglikańskim, prawosławnym, luterańskim, katolicko-reformowanym. Z nauki oraz praktyki Jana Pawła II badacz wydobywa – a przy tym obszernie naświetla – najważniejsze hasła ekumenii, m. in. takie jak „oczyszczenie pamięci historycznej”, „rachunek sumienia i wymiana darów”, „dialog miłości”.
Rysem znamiennym książki ks. dra Piotra Dziurdzińskiego jest spojrzenie na Kościół jako instytucję wymagającą przyjaznych i braterskich relacji. Można powiedzieć, że dopiero czas doniosłych przemian, jakie nastąpiły w ostatnim trzydziestoleciu, zaowocował tym, że na kwestie wyznaniowe staramy się spoglądać od wewnątrz wielkiej wspólnoty, nie w pełni dotąd zjednoczonej w Chrystusie. Marzeniem Jana Pawła II było to, ażeby doszło do jedności eucharystycznej w Najświętszej Ofierze. Lektura dalszych partii rozprawy przekonuje, że potrzebna jest ciągła odnowa i reforma Kościoła. Trafne (i powtórzmy: pionierskie) posługiwanie się terminologią należną tematowi pracy sprawiło, że pojęcia „odnowy” lub „reformy” mają głębszy wymiar, nie pozostając li tylko wyizolowanymi hasłami.
Na uwagę zasługuje rama wydawnicza książki: wstęp, część główna, obszerna bibliografia, streszczenie zasadniczych wątków w językach angielskim i francuskim. W dziale ilustracji wykorzystano zdjęcia znanego fotografika, Grzegorza Gałązki. Ukazują liczne spotkania Papieża z duchownymi wspólnot religijnych (także niechrześcijańskich, np. islamu, judaizmu). Z tych względów należy sądzić, że precyzyjnie określony zakres pracy autora może rozszerzyć percepcję czytelników, otwierając ich na sprawę jedności religijnej w ogóle. Dzięki odrębnie przygotowanemu warsztatowi badawczemu kwestia pojednawczego zyskiwania istotnej jedności w wierze w Jedynego Boga wysuwa się na plan pierwszy – jako refleksja ex post towarzysząca lekturze tej pozycji. Całość tomu wieńczy piękna Modlitwa Jana Pawła II o jedność chrześcijan, sygnowana 18 stycznia 1989 w Watykanie.