21 września tuż po godzinie 20 w Sali konferencyjnej na parterze gmachu Instytutu Papieża Jana Pawła II w Warszawie rozpoczął się godzinny koncert poezji śpiewanej Karola Wojtyły pt. „Uwielbiam tę miłość”. We wprowadzeniu podkreślono, że wyimek ze znanego wiersza autora sugerował w tytule wieczoru, iż twórcy i zarazem wykonawcy wszystkich kompozycji odwołają się do lirycznej, adoracyjnej części puścizny literackiej wielkiego Rodaka. Modlitewna medytacja, uwielbienie dla eucharystycznej Tajemnicy Boga Żywego, odnajdywanego tak w naturze, jak i w istocie świata, i w powołaniu człowieka, radość i piękno wynikające ze znajdowania „Boga ukrytego” stały się osnową wszystkich muzycznych aranżacji zespołu.

Współdziałające z Instytutem Papieża Jana Pawła II Stowarzyszenie „Santo Subito” skupia grupę młodych i reprezentujących średnie pokolenie twórców i wykonawców. Prowadzący koncert Maciej Trybulec powiedział, iż koncert, przygotowany już na czas kanonizacji świętego Papieża, jest wyrazem wdzięczności za jego życie, pontyfikat, obecność w nam współczesnej historii i w dziejach Kościoła. Muzyczne „wyznanie” wykonawców, odwołujących się do tekstów młodego człowieka i młodego kapłana, w dalszej części wieczoru okazało się pełnym rytmów, żaru i siły śpiewaniem, wyrażającym tę pełną nadziei wdzięczność.

Co charakterystyczne, wykonawcy sięgnęli do tekstów należących do wcześniejszego okresu w twórczości lirycznej Wojtyły. Aktorka Ewa Kania, dając pierwszeństwo słowu poetyckiemu, przeczytała wiersz rozpoczynający się incipitem „Uwielbiam cię, siano wonne, bo nie znajduję w tobie / dumy dojrzałych kłosów […]”. Śpiewający i muzycy zaczerpnęli zatem z Renesansowego psałterza (1939), z Pieśni o Bogu ukrytym (1944), jak i (w przypadku jednego wykonania) z utworu należącego do Wędrówki do miejsc świętych (1965). Podobna propozycja dziś, z pominięciem następnych, w tym bardzo późnych wierszy (jak np. należące do Tryptyku rzymskiego Jana Pawła II) autora, uzmysławia, iż są one podatne na niespieszne słuchanie jeszcze innego typu. Przesłanie liryków dawniejszych, znanych historykom literatury i mających od dziesięcioleci miejsce w hierarchii poezji XX wieku (po części dzięki krytyce literackiej), otworzyło się także na rozumienie nowe, na odbiór słuchaczy dzięki współistnieniu słowa Karola Wojtyły ze sferą sztuki wokalnej i muzycznej.

Wśród autorów kompozycji i wykonawców grupy „Blessing” wymieńmy Agnieszkę Andrzejewską, Danutę Bonikowską, Gabrielę Gołaszewską, małżeństwo: Paulę i Pawła Jadackich, Marię Jakubczak, Małgorzatę Hubicką, Martę Szpakowską, Krzysztofa Knapczyka, Pawła Lewandowicza i Macieja Trybulca. Wśród towarzyszących muzyków znaleźli się Sławomir Błaszczak (gitary), Damian Szajkowski (żywiołowa perkusja), Paweł Jadacki (instrumenty klawiszowe), Mikołaj Trybulec (precyzyjna gitara basowa). Niewielki zespół, zapowiadając swym występem przygotowania do nagrania płyty, sprawił słuchaczom masę radości. Odnawiając znaczenia, zapisane dzięki sztuce poetyckiej przyszłego papieża, uczynił krok do jej tym pełniejszego rozumienia… Stało się to dzięki wykonawczemu temperamentowi (i zarazem uporządkowanej swobodzie) artystów, dzięki współistnieniu sztuki dźwięku i światła, oszczędnej wymowie komentarza i milczenia; dzięki synestezji sztuk.

Na rzecz grupy „Blessing”, działającej w Stowarzyszeniu Santo Subito, trzeba jeszcze policzyć umiejętność gry zespołowej, widoczną w partiach solowych, w duetach i chórkach. Dała się ona słyszeć również na skutek instrumentalnej i wokalnej improwizacji wykonawców (gitarowe solówki, muzyczne tła perkusji, czy akordy i pasaże w wykonaniu akompaniatorów). Nic dziwnego, że zaproszeni słuchacze, którzy mimo późnej pory i deszczu trafili na nasz koncert m. in. po wieczornej mszy świętej w kościele dolnym Świętej Bożej Opatrzności, domagali się bisów. Dziękując odbiorcom, zespół bisował dwukrotnie, w tym wybijając na plan pierwszy i następnie ściszając diminuendo utwór ze słowami „Uwielbiam tę miłość”, co dawało do myślenia… Wieczór, podczas którego zaśpiewano wiersze Karola Wojtyły, podsumowano głośnymi, rzęsistymi i bez wątpienia zasłużonymi oklaskami.