W Instytucie Papieża Jana Pawła II ukazał się „Pamiętnik” Anny Minkowskiej. Autorka była historykiem, specjalistą w zakresie polskich powstań narodowych w XIX wieku. We wrześniu 1946 wyjechała do Słupska, gdzie współpracowała z księdzem Janem Zieją na Uniwersytecie Ludowym, początkowo w Słupsku, później w Wytownie i Orzechowie Morskim. Uczyła w szkołach średnich w Słupsku historii i języka polskiego. Po wyjeździe księdza Jana Ziei ze Słupska Anna Minkowska zaczęła w zeszytach spisywać wspomnienia o ich wspólnej pracy, także o kolejnych spotkaniach. Później zapiski zostały przepisane na maszynie. Jedna kopia w 1965 roku trafiła do Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego z zastrzeżeniem, żeby nie udostępniać dokumentu przez 25 lat, inne kopie otrzymały dzieci w USA i rodzina siostry, Janiny Raszka, w Krakowie. Fragmenty dostał również ksiądz Jan Zieja.
Przygotowując tekst do druku opuszczono rozważania autorki dotyczące jej życia duchowego, refleksje na temat twórczości pisarskiej, partie dotyczące spotkań autorki z Jerzym Zawieyskim. W tekście poprawiono oczywiste błędy w datach, nazwach miejscowości, imionach i nazwiskach wspomnianych osób, jeśli udało się ustalić, o kim mowa. Poprawiono również błędy składniowe i słowa niewątpliwie źle odczytane przez osobę przepisującą.